Her yeni güne boş bir sayfayla başlıyoruz aslında. Enerjimiz bu sayfa. Günün sonunda bu sayfanın ne kadarı elimizde kalacak tamamen bize bağlı.
Daha uyanır uyanmaz bu kağıttan parçalar yırtıp dağıtmaya başlıyoruz.
Sonra gün içinde birazını işe, birazını çocuklara, birazını aileye, birazını eve, birazını eşe, birazını arkadaşlara…
Trafik, vakitsizlik, koşuşturmaca…
Eğer ciddi bir duygusal sıkıntı da varsa daha büyük parçalar koparıyoruz kağıttan. Geçmiş yaralarımız, kontrolcülük, mükemmeliyetçilik, stres, tükenmişlik, depresyon, endişe, hayat sorunları varsa enerji kaçağımız çoğalıyor. Koca koca kağıt parçalarını savurup duruyoruz etrafa…
Uykusuzluk, sağlık sorunları, yakınlarımızın sıkıntıları da enerjimizi azaltıyor.
Gün sonunda elinizdeki kağıdın büyüklüğü ne kadar? İşte size kalan hayat enerjiniz.
“Yorgunum” deniyor, “Halsizim” ya da “Canım hiç bir şey yapmak istemiyor”.
“Modum yok”, “Keyfim yok”, “Pek tatsızım”.
“Yapmak istediklerim için motivasyonu bulamıyorum”.
Kadınların en büyük sıkıntılarından biri enerji kaçağı.
Çünkü sonsuz enerjimiz yok.
Mesela cinsel enerji de bu hayat enerjisinde saklı.
Bu enerjiyi arttırsanız gün sonunda sekse daha çok haliniz kalır mıydı?
Hadi bugün hayat enerjinizi nereye dağıtıyorsunuz düşünün.
Kimlere, nelere gidiyor enerjiniz? Ve elinizde gün sonunda daha fazla kağıt kalması için neler yapabilirsiniz?
